Korte novelle van een voor mij onbekend schrijver (blijkbaar een Belg geworden Fransman), geschreven in helder proza en zeer goed vertaald uit het Frans over een mager kind dat op straat leeft en moeizaam overtuigd wordt door een oude knar om sumoworstelaar te worden en daarbij allerlei mentale en fysieke hindernissen overwint.
Het speelt zich af in Tokyo en als dat allemaal wat bizar en Karate Kid-achtig klinkt komt het omdat dit een verhaal is in de 'cyclus van het onzichtbare': vijf verhalen waarin verschillende godsdiensten aan bod komen, waaronder het inmiddels beroemde Meneer Ibrahim en de bloemen van de koran en Oscar en oma Rozerood.
Hier gaat het over zenboeddhisme en met deze achterafkennis valt de allegorische en wat mij betreft soms wat te zweverige toon beter te begrijpen. Door de evolutie van het hoofdpersonage te oversimplificeren (zoals wanneer hij na een zeer korte meditatie-initiatie plots drie uur lang in het nirvana lijkt te zweven) bleef ik wat op mijn honger zitten.
Ook het liefdesverhaal kwam karikaturaal en ongeloofwaardig over, al zijn dit misschien allemaal voorbeelden van met een hamer op een schroef slaan, en lukt het mijn rationalistisch brein niet om de drang naar nuance en complexiteit toe te passen op deze simpel bedoelde allegorie.
Comments