Zeer goede roman van deze schrijfster die het neerschrijft, componeert en in elkaar vlecht alsof ze er zelf bij was. Sappige, tastbare, weelderige taal die mooi in verhouding is met de setting, de personages en het verhaal. Een evenwichtig kabbelend boek, en dat is niet pejoratief bedoeld, met toch een mooie spanningsboog.
Eén en ander speelt zich af aan de kust van Newfoundland in Canada, en het leven van de personages is bijwijlen net zo onstuimig als de onverbiddelijke zee. Vissers plegen nogal eens met man en muis te vergaan, en bij braspartijen kan het soms zijn dat men je boot aan stukken slaat.
Ik maakte ergens bij bladzijde 100 (van de bijna 400) de fout wat rond te lezen over dit boek en kwam ergens een nogal vernietigend oordeel tegen, dat vooral haar overdreven metaforen hekelde. Even begon het mij ook te storen, maar na een paar tientallen bladzijden ging ik toch weer overstag.
Ondanks de hardheid van wat de personages overkomt is dit nergens zwaar op de hand. Niet dat het speels of lichtvoetig wordt, maar eerder dat het een berustend vertrouwen in het leven evoqueert/evoceert/evokeert.
De vertaalster maakte soms wat vreemde keuzes door bepaalde woorden expliciet niet te vertalen, maar verder bleef Regina Willemse al bij al mooi binnen haar terrein, namelijk keurig achter de schermen, met niet te veel karnemelk en broodjes kroket. En aangezien ik vaak leesplezier verkies boven de net iets grotere inspanning van het lezen in origineel Engels heb ik geen spijjt dat ik niet The Shipping News las.
Dit boek is ook verfilmd maar op basis van de trailer en de recensies lijkt dat een vrij slechte adaptatie. Lees dus het boek, een gratis vakantie naar ruige kusten, wilde zeeën, ongelukkige liefdes, knullige affectie, verrijzenis, natuurkracht, warm menselijk contact, een vreemde krant en nog zo van die dingen die je dan zelf eventueel zou kunnen ontdekken tijdens het lezen van dit boek, wat je aan een snelheid van 50 bladzijden per uur (in het Nederlands moet dat toch lukken, nee?) op een goeie acht uur klaar zou moeten zijn, dus neem gewoon een dag verlof en dan kan je gelijk dat eerste streepje afturven.
Wat drink je daarbij?
Hele straffe oolong (dat is thee) met melk en suiker, want dat drinken de zeelui te land en te water ook de hele tijd.
Wanneer het wat pittiger mag: goedkope canadese whisky, maar let op dat je dan in je dronken furie niet urineert in een doorgesneden plastic vat vol chips.
Commenti