Zoals iedereen weet is acupunctuur een Chinees sprookje dat geen uitstaans heeft met bewezen gezondheidszorg. Maar ja, de medische wereld, dat leeft op het snijvlak tussen verbeelding, bedrog, bewijs en statistiek. Dan maar de literatuur, waar alles zacht en subjectief is. Dat is alleen maar mening en smaak. Een nieuwe Nobelprijswinnaar(es) krijgt een heel nieuw aura van geloofwaardigheid en serieux, maar je kan de man in de straat niet dwingen om het daarom ook beter te vinden.
Desalniettemin zijn er titanen der letteren die het vak jaloersmakend beheersen. Die de registers openen en sluiten met een ontzagwekkend gemak, dat zoals alle meesterschap uiteraard alleen maar eenvoudig lijkt maar het des te minder is. Die de naalden rechtstreeks in je brein pleuren met een gemak waarmee je buur amper zijn stoep geveegd krijgt.
Ik kreeg deze bloemlezing in de schoot geworpen door M.H., een voorbeeldig burgermannetje, een bezield leraar der letteren, een man van enig aanzien in de gemeenschap, begaan met jan en alleman en de planeet en zo. Dat schuift men zomaar niet aan de kant.
Ooit opende ik iets van Bomans, een insectenboek of zo, maar ik opende dat middenin, zo zonder inleiding of voorbereiding, en dat was geen goed idee, ik smeet het in een hoek, en merk nu dat ik dat beter niet had gedaan. Wat ik in 'De Brandmeester' las hoort immers bij het allerbeste dat ooit in dit genre geproduceerd moet zijn geweest. Dit is monkelend, sprankelend, badinerend, doordacht, doorwrocht, subtiel, gevoelig, genuanceerd, intelligent. Dit is alles wat een mensenhart begeren mag, grandioos en grappig, ontzagwekkend geniaal.
Neem nu de 'gedachten achter een glas bier', zo halverwege:
"Ik houd wel van München. Het verkeer bestaat hoofdzakelijk uit haastige, enigszins lichtschuwe voetgangers, die uit een Bierkeller komen en naar een Bierkeller gaan. Daartussen zijn ze dan eventjes op straat. Ze zien er weldoorvoed uit en dragen een veertje op hun hoed. Sommigen hebben blote knieën en allen dragen kleren die aan de zomen met groene biesjes zijn afgezet. Dit doet hen vagelijk op padvinders gelijken die maar geen afscheid van de verkennerij kunnen nemen. ook wanneer ze een gewoon pak dragen, is er toch altijd iets in de snit daarvan dat ons aan jodelen herinnert.
Zelfs de winkeliers zien eruit alsof ze gaarne op een jachthoorn zouden blazen, doch het moment daartoe ongepast vinden."
Dat is toch als een braadslee perfect geroosterde groenten: je smult ervan en kan ervan blijven smullen zonder een opgeblazen gevoel te krijgen.
Moest het nog niet duidelijk zijn: lees dit, ik ga de rest van zijn oeuvre aanschaffen.