De wetten - Connie Palmen

Het schijnt dat deze vrouw een bekende schrijfster is. Dat kan kloppen, want het is reeds bevestigd. In dit boek brengt zij in een aantal hoofdstukken (één per man) verslag uit van ontmoetingen met mannen.

In het eerste hoofdstuk stelt Palmen mij meteen op de proef door kond te doen van een soort platonische relatie met een astroloog die ze in een antiquariaat tegenkomt. Als zoete koek lijkt ze de nonsens te slikken die hij haar op de mouw speldt.

Palmen lijkt een voorliefde te hebben voor het overanalyseren van intermenselijke relaties, voor ondoorgrondelijke Franse filosofen en tegelijk een zwak voor bijgeloof en gezwam. Toevallig allemaal zaken waar ik het in mijn eigen leven nogal moeilijk mee heb.

Dit is allemaal goed geschreven en goed gevonden, maar komt voor mij over als een tsunami van navelstaarderij, een opeenhoping van neurotisch geneuzel waar ik geen boodschap aan heb. Men zou wellicht exact hetzelfde kunnen zeggen van bepaalde boeken van Jeroen Brouwers, die mij dan weer bijzonder charmeren.

Misschien ben ik in mijn onderbewuste een anti-vrouwenman! Met dit smerige truukje krijgen psychoanalytici altijd gelijk, en daarom valt er met deze mensen geen zinnig gesprek te voeren.

Maar we wijken af. Deze eerste Connie Palmen deed het niet voor mij, of zoals een Engelsman zou zeggen: 'it just rubs me the wrong way, it's not my cup of tea, i'm not into it, i'm not crazy about it, it doesn't tickle my fancy, that's not my thing, i'm not fond of it, i'm not keen on it.'