Poel - Claire-Louise Bennet

Wat een wonderbaarlijk, moeilijk grijpbaar boek is dit. Bennet, die in Ierland ergens afgelegen lijkt te wonen, deelt hier schijfjes van haar leven op een stream of consciousnessneses manier die tegelijk bevrijdend en bevreemdend is. Grappig ook, hoe ze extreem inzoomt op de dingen, lange uitweidingen maakt, terugkeert en afkapt.

Dit lijkt een diepe blik in haar kolkende geest, een ontdekkingsreis waarop ze de lezer meeneemt in haar denkproces. Eén voorbeeld:

Op de weg naar huis zijn nergens reflectoren of geverfde strepen. Er is geen stoep en de auto's rijden heel hard te dicht langs. Aan beide kanten van de weg zijn een greppel, meidoorns en massa's huishoudelijk afval; waaronder, overigens, gedumpte elektrische apparaten. En toen ik ongeveer een week voor Kerstmis van het huis van mijn dichtbij wonende vriend over die weg naar huis liep bleef ik staan op de gebruikelijke plek en voelde een plotse vlaag van talloze mistige indrukken en sentimenten die al vrij lang diep in me op de loer lagen en samenspanden. Als je niet op een bepaalde plek geboren bent leeft de geschiedenis van die bepaalde plek op een andere manier in jou dan in de mensen die wel op die bepaalde plek geboren zijn. Jouw band met sommige gebeurtenissen die de geschiedenis van een bepaalde plek definiëren is niet vanzelfsprekend omdat je voorouders op geen enkele manier betrokken waren bij of getroffen door deze gebeurtenissen. Je hebt geen verhalen om te vertellen en te vergelijken, je hebt geen narratief om te erven en in mee te gaan, en alle namen zijn vreemde namen die voor jou helemaal niets betekenen. En het is alsof de geschiedenis van een bepaalde plek alles weet van de blanco ruimte in je. Als je niet op een bepaalde plek geboren bent zul je dus altijd kwetsbaar zijn omdat je hoeveel jaar je er ook woont nooit een eigen kant van het verhaal zult hebben; niets waarmee je de volle kracht van de geschiedenis van een bepaalde plek op afstand kunt houden.