De Belgische zanger en cultuurpropagist op openbare omroepen Bent Van Looy heeft dit boek ooit aangeraden in één of ander programma, of was het een podcast? Het zal bijna zeker een podcast geweest zijn. Het voordeel van die dingen is dat je, als je hersentjes lekker snel aan het draaien zijn door talloze koppen koffie, stuifmeel en klapsigaren, je de snelheid van eerder vernoemde podcast met een eenvoudige druk op de knop kan opdrijven tot anderhalf of zelfs maal twee.
Toegegeven, voor de reinheid, rust en regelmaat in de bovenkamer is het misschien geen goed idee, maar aan gewone snelheid is de gemiddelde radiostem echt traag, omdat die zich moet richten naar het gemiddelde bevattingsvermogen van de verkavelingsvlaming, en derhalve spreekt als een slak die zich door een zee van honing voortbeweegt.
Nog een voordeel van podcasts is dat ze er geen muziek tussen draaien. Het is te zeggen, soms doen ze dat wel, en dan is die verhoogde snelheid wel een slecht idee.
Anyhow: de heer Van Looy prees dit kleinood van Perec en las er ook uit voor en toen ik het onlangs in de Krook zag staan dacht ik, dus met dit dunne boekje waarmee je amper een tafel kan doen ophouden met wiebelen maakte die gekke Georges dus furore.
En ja hoor het is effectief iets speciaals. Eigenlijk zou je dit in één trance moeten uitlezen, misschien als eerbetoon aan de auteur op één of ander plein (je hoeft daarvoor niet naar Parijs te gaan, net zoals er kanalen zijn in Aalst, zijn er ook pleinen in jouw buurt).
Perec ging in oktober 1974 een paar dagen na elkaar in een café zitten aan de Place Saint-Sulpice in Parijs en beschrijft heel eenvoudig en kort en repetitief en met weinig leestekens of bedenkingen of emoties of humor wat hij ziet.
Een voorbeeld:
Een half volle 96 rijdt voorbij Er gaan nog meer lichten in het café aan. Buiten is de schemering in volle gang Een 63 rijdt voorbij hij is vol Een man loopt voorbij terwijl hij zijn solex voortduwt Een 70 rijdt voorbij hij is vol Een 96 rijdt voorbij hij is half vol
Enzovoort. Allerlei mensen met baretten op hun hoofd, baguetten onder hun arm en flessen wijn in hun kast zullen er wel doorwrochte inzichten in hebben verworven, voor mij is het een fris, atypisch tussendoortje van een man die zich klaarblijkelijk niet graag op de uitgesleten paden van de literatuur begaf.
Smaakt naar meer, deze Perec.