Ik doe hier niet aan halve sterretjes, anders zou ik zo na de komma wat van de perfecte score afnijpen, maar ach, het is Brouwers, die man is er jammer genoeg niet meer en hoewel dit dus niet tot zijn bekendste werk hoort, is ook dit weer een verbazingwekkend, vaak ook weerzinwekkend, visceraal, schuimbekkend, opsommend, synonimiserend, hoogstpersoonlijk, brutaal, onnavolgbaar werkstuk waarin een aantal draden die ook in de rest van zijn oeuvre zitten weerkeren, al blijf Brouwers in deze lyrische roman manisch-obsessief op dezelfde (draad)nagel hameren als in een waanzinnige koortsdroom van maniakale liefde, versmachtende bevliegingen en door alcohol voortgestuwde haat-liefde-haatbetuigingen naar Aurora, waarmee hij gedurende het hele verhaal vastzit in een lift, maar dat doet er eigenlijk niet toe, want de in reële tijd slechts enkele uren durende plot wordt gelardeerd met een maalstroom van heb ik je daar.
Bijzonder en bijzonder interessant werk van één van de beste schrijvers uit de lage landen van na de kruistochten.
Comentarios